KwieKulik (wersja polska)

Monumentalna monografia duetu KwieKulik (Zofii Kulik i Przemysława Kwieka), jednego z najważniejszych fenomenów artystycznych polskiej sztuki XX wieku, jest niezwykłym dokumentem ścisłego powiązania sztuki z życiem codziennym i portretem zmagań artystów z rzeczywistością PRL. 

Książka powstała w wyniku kilkuletniego procesu opracowywania archiwum KwieKulik – największego prywatnego archiwum gromadzącego materiały dotyczące sztuki awangardowej i kultury wizualnej PRL. Unikalne materiały źródłowe pozwalają poznać nie tylko twórczość jednych z najważniejszych artystów ostatniego półwiecza, ale i zrozumieć jej szeroki społeczno-polityczny kontekst. Główną część publikacji stanowią materiały wizualne i tekstowe dokumentujące 203 wydarzenia wyznaczające trajektorię twórczości KwieKulik od końca lat 60. do końca lat 80. Książka zaopatrzona jest również w teksty artystów oraz słowniki: pojęć używanych przez KwieKulik i tych charakterystycznych dla opisywanej epoki. Towarzyszą im eseje współczesnych autorów wyznaczające nowe perspektywy interpretacyjne dzieła KwieKulik.

KwieKulik to duet artystyczny tworzony w latach 1971–1987 przez Zofię Kulik (ur. 1947) i Przemysława Kwieka (ur. 1945). Artyści zaczynali jako studenci Oskara Hansena na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od początku lat 70. nadawali swojej sztuce radykalnie polityczny charakter. Ich zaangażowanie i bezkompromisowa krytyka otaczającej rzeczywistości nie ma precedensu w dziejach powojennej środkowoeuropejskiej awangardy. KwieKulik programowo łączyli działalność artystyczną z życiem codziennym. W latach 70. byli pionierami procesu zamiany pola sztuki w laboratorium społecznej partycypacji oraz oddolnego tworzenia grup zdolnych realizować cele niezależne od intencji władzy. Piętnowali konformizm, bezideowość, cynizm i hipokryzję, które były podstawowym lepiszczem życia w PRL. Należeli do pierwszego pokolenia polskich artystów, którzy na przełomie lat 60. i 70. odrzucili tradycyjne środki wyrazu i skupili się na performansie, „działaniach” (określenie KwieKulik) oraz wykorzystaniu mediów, mechanicznej rejestracji i reprodukcji obrazów. Stanowią niezwykle ważny punkt odniesienia dla zaangażowanych społecznie i politycznie artystów współczesnych posługujących się w swojej praktyce nowymi mediami.