Andrzej Wróblewski: Recto/Verso

Wybitni polscy i zagraniczni krytycy i historycy sztuki mierzą się z twórczością jednego z najważniejszych polskich malarzy. Widzą ją na tle sztuki światowej lat 40. i 50., wychodząc poza polski kontekst kulturowy i historyczny. Pozwala to na próbę reinterpretacji tej bogatej i niebywale zróżnicowanej twórczości, która powstała w bardzo krótkim czasie, w bardzo niespokojnych czasach.

Książka, podobnie jak wystawa pod tym samym tytułem, pokazywana w Warszawie i Madrycie, jest odkrywczą hermeneutyką sztuki Andrzeja Wróblewskiego (1927–1957). Koncentruje się na jego rozdarciu pomiędzy politycznym zaangażowaniem a artystycznym eksperymentem. Z jednej strony to malarz zgłaszający akces do socrealizmu, a z drugiej – autor eksperymentów formalnych z pogranicza abstrakcji i twórca niezwykle sugestywnej wizji wojny i degradacji człowieka. Tę podwójność można dostrzec w jego dwustronnych obrazach – malowane po obu stronach płótna, recto i verso, dotąd eksponowane były tylko z jednej ze stron. Uważne spojrzenie na te prace pozwala czytać dwustronność jako swoisty program twórczości Wróblewskiego, w części albumowej książki prace te pokazane są i oznaczone w sposób, który pozwala tę podwójność zobaczyć. Jedno z płócien, łączące abstrakcyjnego Szofera niebieskiego i znacznie bardziej realistyczną Likwidację getta, zreprodukowano jako osobny insert.

Publikacja towarzyszyła wystawie „Andrzej Wróblewski: Recto / Verso. 1948–1949, 1956–1957” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (12.02.– 17.05.2015) i Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia w Madrycie (17.11.2015–28.02.2016)